การคิดนอกกรอบ

ในปี ค.ศ. 1955 ชูมัคเคอร์ได้เดินทางไปยังประเทศพม่า เพื่อเป็นที่ปรึกษาทางด้านเศรษฐกิจในขณะนั้น เขาได้พัฒนาหลักการเศรษฐกิจโดยเขาเรียกว่า "พุทธเศรษฐศาสตร์" บนพื้นฐานของความเชื่อที่ว่า บุคคลต้องทำงานที่ดีสำหรับการพัฒนามนุษย์ที่เหมาะสม

นอกจากนั้นเขายังประกาศอีกว่า "การผลิตทรัพยากรในท้องถิ่นสำหรับความต้องการของท้องถิ่น เป็นวิธีการที่มีเหตุผลมากที่สุดของชีวิตบนทางเศรษฐกิจ" ชูมัคเคอร์ได้เดินทางไปยังประเทศแถบกลุ่มโลกที่สามเพื่อส่งเสริมให้องค์กรปกครองท้องถิ่นสร้างเศรษฐกิจแบบพึ่งพาตนเอง ประสบการณ์ของของชูมัคเคอร์ ทำให้เขากลายเป็นผู้บุกเบิกเทคโนโลยีแบบ appropriate technology:เทคโนโลยีระบบนิเวศที่เหมาะใช้บังคับกับขนาดชุมชน เป็นแนวคิดที่คล้ายคลึงกับอีวาน อิลลิช

ในปี ค.ศ. 1966 ทฤษฎีของเขาได้รับการพัฒนาขึ้นสำหรับการรวมลักษณะประจำตัว เช่น ขนาดกลาง", และ "เทคโนโลยีระดับกลาง" เขาเป็นผู้ดูแลทรัพย์สินของ สกอตต์ แบเดอร์ คอมมอนเวลท์[3] และในปี 1970 เขาก็ได้เป็นประธานสมาคมดิน

ชูมัคเคอร์ได้รับอิทธิพลจากมหาตมา คานธี และเจซี คุมาราปปา และแนวคิดของคานธี เรื่อง "เศรษฐกิจอย่างยั่งยืน" และเทคโนโลยีที่เหมาะสม และในปี ค.ศ. 1973 ชูมัคเคอร์กล่าวถึงแนวคิดของคานธีว่า เป็นแนวคิด 'เศรษฐกิจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของคน' และเข้ากันได้เมื่อเทียบกับวัตถุนิยม[4]